Achter in de veertig … en vol zelfvertrouwen dichtbij mezelf

Het heeft lange tijd geduurd voordat ik kon zeggen, dat ik vol zelfvertrouwen dichtbij mezelf ben.
Als meisje had ik niet altijd evenveel zelfvertrouwen. Ik was onzeker en bang dat ik dingen niet kon. Ik keek veel naar andere meisjes; observeerde wat ze deden en hoe ze het deden. Ik had vaak negatieve gedachten over mezelf. Ik heb me vaak afgevraagd of ik het wel goed deed en of ik wel goed genoeg was. Ik vond dat anderen altijd beter waren dan ik en ik legde de lat daarom ook erg hoog voor mezelf. Het was niet gauw goed genoeg.
Daarnaast wist ik al vanaf jonge leeftijd goed te zorgen voor een ander en paste ik mij ongemerkt aan. In alle rollen die ik had, paste ik me aan: als dochter, als zus, als vriendin(netje) en later als echtgenote en ja, zeker ook als moeder. Als de ander het maar goed had, als diegene eerst maar kon kiezen en als de ander maar gelukkig was… daarna kwam ik wel. Ik zette mijzelf vaak op de laatste plek.

‘Eerst een ander en dan ik’

Jaren heb ik vanuit die overtuiging geleefd met als gevolg dat ik mezelf behoorlijk kwijt raakte. Totdat mijn leven in 2015 volledig op de kop werd gezet door een scheiding en ik alleen kwam te staan met mijn drie tienerdochters. De heftige tijd die volgde leerde me hoe ik als eerste voor mezelf moet zorgen. Ik leerde grenzen stellen en leerde dat ik me niet altijd aan hoef te passen aan anderen. Ik leerde mijn beperkende overtuigingen kennen en plaatste er nieuwe, helpende overtuigingen voor in de plaats. Ik kreeg zicht op mijn karakter en ontdekte daardoor nog meer mijn kwaliteiten en valkuilen. Ik ging op zoek naar mijn eigen kracht en leerde mezelf (opnieuw) kennen. Nu ben ik achter in de veertig en ben ik dichter bij mezelf dan dat ik ooit ben geweest.
Ik sta in mijn ‘vrouwenkracht’ en dat voelt goed.

Hoe zou het zijn geweest als …

Als ik terug kijk, denk ik vaak: hoe goed zou het zijn geweest als ik als jonge meid al meer in mijn kracht had gestaan? In mijn meidenkracht? Als ik al veel eerder had geweten wat de kwaliteiten en valkuilen van mijn karakter zijn? Ik had me minder vaak afgevraagd waarom ik doe zoals ik doe, waarom ik me voel zoals ik me voel en reageer zoals ik reageer. Het had me eerder meer zelfvertrouwen gebracht. Ik had me niet zo vaak onzeker en ‘anders’ gevoeld, had me minder aangepast en was daardoor dichter bij mezelf gebleven. Ik was een stuk zelfverzekerder door de puberteit gekomen denk ik. Het had me heel wat tranen, schuldgevoelens en eenzaamheid gescheeld.

Mijn verlangen dat opgroeiende meiden een andere weg lopen dan dat ik heb gedaan is groot en daarom maak ik mij er sterk voor dat zij al op jonge leeftijd leren dichtbij zichzelf te blijven, in zichzelf te geloven en in hun eigen kracht te gaan staan, zodat ze sterk en vol zelfvertrouwen het leven in gaan. Dat is waar ik elke dag voor ga bij mijn eigen dochters en in mijn werk.

Zelfvertrouwen opbouwen begint met ontdekken wie jezelf bent

Ik geloof dat zelfvertrouwen vooral gaat over jezelf goed kennen en veel minder om het oefenen van allerlei technieken en vaardigheden. Wie ben jij en waar ben je goed in? Waar word je blij van? Wat zijn jouw kwaliteiten en valkuilen? Inzicht in hoe jij in elkaar zit en wat jij nodig hebt, is cruciaal bij het ontwikkelen van zelfvertrouwen. Het ontwikkelen van meer zelfvertrouwen start daarom altijd eerst met het vergoten van zelfkennis. Dat geldt zowel voor jou als moeder als voor je dochter.